Het is niet het doel
Voor mezelf heb ik juist wel doelen gezet die onmogelijk lijken. Zo wil ik de beste hypnotherapeut ter wereld worden. Ga ik dat halen? Geen idee. Kan ik het überhaupt bewijzen? Vast niet. Wat is de waarde dan van zo’n doel als je het “toch” niet gaat halen? Het zorgt ervoor dat ik me elke dag opnieuw blijf ontwikkelen, dat ik blijf groeien. Dat ik vol bewondering kijk naar mijn grote voorbeelden die momenteel jaren op mij vooruit lopen, hoe ik van hen kan leren. Hoe ik leer van iedere cliënt die ik mag coachen, omdat ieder mens uniek is en alle feedback die ik ontvang voor, tijdens en zelfs na de sessies gebruikt kan worden om nog beter te worden. Martijn Bos, een groot Krav Maga meester in Nederland heeft dit tijdens een presentatie eens gezegd:
“Het gaat niet om het doel, maar om de reis ernaartoe”.
En die uitspraak vind ik geweldig. De reis zorgt ervoor dat je blijft groeien, ontwikkelen, in beweging blijft. Zo besefte ik me opeens dat ik onbewust al veel langer deze instelling heb. Tijdens judowedstrijden was mijn drive altijd om te winnen, maar als ik tegen mezelf kon zeggen dat ik voor de volle 100% mijn best had gedaan en alles had gegeven wat er op dat moment in me zat, dat het feitelijk niet uitmaakte of ik de wedstrijd won of verloor. Uiteraard was winnen fantastisch, maar ik kon me makkelijk over verlies heen zetten. Want soms moet je gewoon accepteren dat de ander op dat moment beter is. En nu, geniet ik van de reis die ik aan het maken ben. En mocht één van mijn einddoelen in zicht komen, weet ik zeker dat ik tegen die tijd wel weer een ander doel heb, in de overtreffende trap.
De juiste interne drive
Iedereen heeft namelijk al eens ervaren dat een ogenschijnlijk onmogelijk doel mogelijk wordt met de juiste interne drive, alleen je bent het je vaak niet (meer) bewust. Als baby heb je je eigen lichaam ontdekt en tijdens die ontdekkingstocht komt er een moment dat je wil gaan staan. De eerste keer dat je je optrekt, val je meteen terug op je billen, omdat je nog niet geleerd hebt je beenspieren aan te spannen om het gewicht te dragen. Er is niet één baby die op dat moment denkt “Dat staan, dat is niets voor mij”.
Letterlijk met vallen en opstaan leert een baby uiteindelijk stevig te staan. En vervolgens dient een nog grotere uitdaging zich aan: lopen. Dat betekent namelijk je volledige gewicht op één been plaatsen en je evenwicht houden, zodat je het andere been kunt optillen en verplaatsen, vervolgens je hele gewicht verplaatsen naar je andere been en deze exercitie herhalen, zodat je je ene been kunt verplaatsen, enzovoort. Zonder dat je eigenlijk bewust bezig bent, bezit je dan al die interne drive die ervoor zorgt dat je succesvol wordt in deze onbewuste doelen. En ergens in ons groter worden, leggen we ons beperkingen op en vergeten we dat we tot veel meer in staat zijn…….
Hopelijk heb ik je geïnspireerd om over je eigen doelen na te denken. En mocht je een keer willen sparren over je doelen of jouw “mission impossible”, schroom dan niet om contact op te nemen.
